Caitlin van der Maas

Verhalen vertellen is het mooiste wat er bestaat. Het dagelijks leven is soms onverdraaglijk en niet te begrijpen. Door er een verhaal van te maken en te fantaseren ontstaan er mogelijkheden die we daarvoor nooit hadden kunnen bedenken. Naast ontspanning is er ook ruimte voor verwondering en het delen van een ervaring en emoties, en troost. Een verhaal daagt uit, troost, confronteert en maakt je aan het lachen en om dat bij het publiek te bereiken maak ik theater.

Wat betekent het vak waar je voor bent opgeleid voor je?
Ik heb altijd vanuit tekst gewerkt. Repertoire, proza of poëzie teksten liggen aan de basis van mijn werk en daaruit volgt beeld. De eerste twee jaar aan de Regieopleiding heb ik veel gewerkt aan de muzikaliteit van tekst door middel van beweging. Daarbij interesseerde geluid en muziek mij, en die kant heeft zich de laatste twee jaar ontzettend ontwikkelt. Inmiddels heb ik Mozart met Shakespeare verenigd en tekst en compositie bij elkaar gebracht in regie. Muziek heeft een directe en emotionele kracht die het theater en het woord in abstractie hebben. Daarbij zal beweging en beeld altijd een belangrijk onderdeel blijven van mijn regies en wil ik mijn werk ontwikkelen naar een balans tussen tekst, muziek, beweging en beeld.

Onlangs heb ik stage gelopen bij Johan Simons omdat hij mij inspireert. De manier waarop hij werkt en waarop hij de mens in zijn voorstellingen met erbarmen en mededogen toont om alle zwakheden en fouten die ze heeft: dat ontroert me. Zelf werk ik meer vanuit een emotionele verbinding met de situatie zoals Luk Perceval in zijn Hamlet-enscenering vanuit verlies werkt en in zijn Othello vanuit haat uit onmacht van Iago.

In Nederland vind ik Jakop Ahlbom een inspiratie vanwege zijn beelden op de grens tussen fantasie en realiteit. Regisseuse Alize Zandwijk bewonder ik om haar epische kwaliteiten die Brecht op een ander niveau brengen.

In de toekomst wil ik niet alleen repertoire teksten kunnen bewerken maar ook klassieke muziekstukken bewerken en theater en opera elkaar laten ontmoeten en uitdagen.

The Pillowman

Voor The Pillowman werk ik samen met Roos Matla en Juul Dekker van de opleiding Scenografie. In het tweede jaar hebben we elkaar leren kennen. Met Juul heb ik een keer eerder gewerkt. Juul ontwerpt het decor en Roos ontwerpt de kostuums. Samen vormen zij een waanzinnig team samen met lichtontwerper Reinout Hofman.

Jurriaan Giele, oud-student aan de techniekopleiding, maakt een hoorspel als onderdeel van de muziek die in The Pillowman de tekst ondersteunt. Caio Amon componeert de muziek voor de negen verhalen die in The Pillowman zitten. Zij werken nauw samen aan het muzikale landschap van de voorstelling.

Tekst Martin McDonagh, vertaling Tom Kleijn
Regie: Caitlin van der Maas

Speelperiode
23-26 juni 2011 Bellevue

Wat betekent dit project voor jou?
The Pillowman gaat voor mij over de rol van de kunstenaar in de samenleving. Is de kunstenaar verantwoordelijk voor hetgeen hij maakt en toont en daarmee ontketent, of is het genoeg dat zijn doel is om een te gek en goed verhaal te tonen?

Martin McDonagh toont met The Pillowman een harde moederloze wereld die door zijn overdrijving in geweld grappig wordt. Katurian vindt dat het leven een raadsel is net als zijn verhalen en Tupolski zegt dat hij de puzzel op zal lossen en het antwoord zal vinden.

In mijn ogen is theater, hoewel een afsnede van de werkelijkheid, nog geen vereenvoudiging. In ons dagelijks leven worden we geconfronteerd met vragen die we niet begrijpen, laat staan kunnen beantwoorden. Ik vind dat het theater die vragen moet stellen, ongeacht de consequentie.

Overige projecten

In mijn afstudeerjaar heb ik het volgende gedaan:
In september 2010 regisseerde ik Veldslagen van Rainald Goetz. Begin oktober deed ik mee aan een masterclass van Pierre Audi en regisseerde een duet uit Cosi fan Tutte versmolten met een monoloog van Oberon uit Midzomernachtsdroom. Daar is de wens om theater met muziek en opera te vermengen ontstaan. Het Kameroperahuis heeft met gevraagd om drie operascènes te schrijven en regisseren en dat heb ik in maart gedaan te Zwolle.

In december tot en met februari heb ik in München stage gelopen bij Johan Simons Winterreise. Dat was een te gekke ervaring om bij de Münchner Kammerspiele het proces van een Uraufführung van de nieuwe tekst van Elfriede Jelinek mee te maken. Simons werkte samen met Homberger, Cjaikovski en Schutz als muzikaal team van soundscape en bewerkte liederen van Schubert. Het is een prachtige muziektheatervoorstelling geworden.

Nu ben ik bezig met The Pillowman van Martin McDonagh. Een fantastische spannende whodunnit met zwarte humor die gaat over Katurian, een schrijver die opgepakt wordt op verdenking van drie kindermoorden die gepleegd zijn zoals in de verhalen die hij schrijft. McDonagh vermengt realiteit met fictie totdat de grens vervaagd en alles een mogelijk verhaal wordt met een goeie twist aan het einde.