Niels Brouwer

Niels Brouwer

Opleiding
Productie podiumkunsten
Lichting
2014

Chili, cultuurbeleid en podiumkunst

De Opleiding Productie Podiumkunsten geeft veel  inzicht in de culturele organisatie van Europese landen maar de rest van de wereld blijft grotendeels buiten beschouwing. Voor mij was dat de reden om bij het kiezen van een scriptieonderwerp wat verder over de grens te kijken. Ik dacht daarbij aan Chili, in economisch opzicht het welvarendste land van Zuid Amerika.

Ik koos voor een vergelijkend onderzoek, waarbij ik de grootste en meest prestigieuze theaterinstellingen van beide landen met elkaar vergeleek: het Holland Festival en het Santiago a Mil festival. Dit festival is al ruim 20 jaar het culturele boegbeeld van Chili.  Mijn hoofdvraag werd: ‘In hoeverre is de ontwikkeling van het Santiago a Mil festival op het gebied van programmering en draagvlak vergelijkbaar met het Holland Festival?’ 

Mijn bezoek aan het festival in Santiago, met werk van jong talent tot gevestigde Chileense makers was een belevenis. Maar ondanks de door de Chileense organisatie toegezegde medewerking, bleek het in de praktijk nogal lastig om de benodigde informatie te krijgen…

Om te onderzoeken in hoeverre de beide festivals zijn verankerd in de samenleving,  gebruikte ik de theorie van Andries van den Broek. Hij onderscheidt die drie vormen van draagvlak bij de bevolking: erkenning, verdieping en ondersteuning. Het was interessant te ontdekken hoe het Santiago a Mil festival zich in twintig jaar heeft ontwikkeld van klein initiatief tot ’s lands grootste culturele instelling. De betrokken manier waarop zij invulling geven aan het culturele debat en de noodzaak van een actief cultuurbeleid door de overheid zijn noemenswaardig.
Maar gedurende mijn onderzoek ontdekte ik ook hoe lastig het is om de twee festivals met elkaar te vergelijken. Doordat de culturele context en wetgeving in beide landen zo enorm verschillen, zijn bijvoorbeeld de financiële opties waarmee het Holland Festival werkt in Chili helemaal niet mogelijk. 

Mijn conclusie maakt duidelijk dat een vergelijkend onderzoek wellicht niet de beste keuze was om invulling te geven aan mijn onderwerp. Het scriptiedeel over de ontwikkeling van het Chileense cultuurbeleid en het Santiago a Mil festival biedt te weinig aanknopingspunten voor een vergelijking met de Nederlandse situatie. Maar het geeft wel een uitgebreide blik in die onbekende keuken.

Terug naar lijst
Delen