Gale Rama

Theater als plek om te verlangen.

Waar de realisatie van het verlangen tevens de troost is en hoop biedt.

als plek, voor het onverwachtse,

als plek, voor het creëren van nieuwe realiteiten.

als plek, voor onderzoeken en het vragen van vragen.

als plek, waar vragen belangrijker zijn dan antwoorden.

als plek, voor groots denken

als plek, een podium als vrijplaats voor schurende eerlijkheid.

Ik houd van situaties die je niet had kunnen voorspellen. Een huilende vrouw op straat overrompeld door haar emotie, het vallen van de fiets. Struikelen maar de seconde erop doen alsof het niet is gebeurd. Een verspreking. Een oudere vrouw in een roze badjas met witte satijn beklede slippers die haar hond uitlaat.

Het lichaam. Hoe het zich beweegt en het zo verschilt t.o.v. een ander lichaam. Om het lichaam kan je niet heen. Het zegt al zoveel zonder dat je ook maar iets hebt gezegd. Bij het lichaam horen ook haar beperkingen.

Het vermogen om iets fysiek te kunnen kan mooi en indrukwekkend zijn maar het ‘onvermogen’

is vaak nog grappiger, pijnlijker, aandoenlijker, gevoeliger. De poging, het conflict in zichzelf wat het voor mij nog spannender of herkenbaarder maakt om naar te kijken. Hoe je lichaam soms probeert te liegen door de houdingen die het aanneemt, om zichzelf bijvoorbeeld te beschermen. Mar hoe puur en eerlijk het aan de andere kant kan zijn. Hoe ze dan kwetsbaar wordt als je juist de mislukking ziet. Het struikelen, de val, de uitputting, het onvermogen en het verlangen.

Kwetsbaarheid

In je eigen vlees durven snijden. Ironisch durven zijn en je zelf niet altijd te serieus nemen. Het mag schuren en zelfs pijn doen maar aan het eind van de tunnel wil ik toch altijd een klein lichtpuntje voelen die het leuk houdt.

Een leven zonder hoop is voor mij een leven zonder doel.

Eeuwige kwetsbaarheid die ik moet trotseren als ik de vloer betreed. Ik voel me elke keer weer zo fragiel. En denk dan waarom doe ik mezelf dit aan. Wanneer houdt het op en ga ik er aan wennen. Ik begin me steeds meer te realiseren dat deze eeuwige onzekerheid me misschien wel nooit zal verlaten. Dat we binnen het huwelijk naar manieren moeten zoeken om het toch te kunnen laten werken.

Spelen, het ultiem kwetsbaar durven zijn en doen.

Wat is kwetsbaar zijn? Het verwijderen van emotionele en fysieke bescherming. Angst voor oordelen en reacties. Ironisch – we zien graag de kwetsbaarheid in een ander, en tegelijkertijd stellen we onszelf liever niet kwetsbaar op. Ik ben nog steeds bezig met het opgeven van façades. Comfortabel kunnen zijn in het oncomfortabele

Theater is een realiteit er zit voor mij een rauwheid en onafheid in en waar juist de mislukking op de loer ligt. Het mislukken van het beeld dat we in ons hoofd hebben en dat maakt het ook kwetsbaar.

De wereld is constant in beweging en zo dus ook theater. Alledaagse handelingen, alledaagse situaties. Ik gefascineerd d.m.v. spelen en theater de absurditeit van het alledaagse leven te vatten.

De slechtste verdwijnshow

De slechtste verdwijnshow

Een motivational stand-up met een ironische ondertoon. Kwetsbaarheid dwingt ons soms tot een radicaal besluit.

De slechtste verdwijnshow gaat over een verlangen naar een totale onkwetsbaarheid ten opzichte van een ander.

Dat we op ons bek gaan is een gegeven maar de keus om weer op te staan ligt bij jezelf.

Concept & Spel: Gale Rama

Regie: Sterresoet van Schooten

Overige projecten

'OUR HOUSE'

Regie: Suzan Boogaerdt en Bianca van der Schoot.

Maria Geniaal

Concept & Spel: Elias de Bruyne, Gale Rama

Begeleiding: Floor van Leeuwen

Voorjaarsoffer (MAAStd)

Regie: Moniek Merkx

Opening Ceremony

Regie: Kenneth Homstad