Andrew Page

Teatro Awasa

De nationale schouwburg, Sentro Pro Arte (Centrum voor kunst), is een plek waar de bewegende kunst bedreven wordt. Tientallen jaren was dit de enige schouwburg op Curaçao, waar alle vormen van kunst en theater plaatsvinden. Ongeacht de voorstelling was het voor veel Curaçaoënaars een grote beleving.
Hiervoor werd de beste kleding uit de kast gehaald.

Sentro Pro Arte heeft zijn deuren helaas in 2002 moeten sluiten, in verband met achterstallig onderhoud en wanbeleid. De huidige regering heeft recent aangekondigd te willen investeren in het bouwvallige theater gebouw, dat nota bene in een dal ligt tussen een kantorenpark en een woonwijk. Naast het feit dat bij hevige regenval de orkestbak volloopt (wat technisch wel weer op te lossen is) is er een groot gebrek aan openbaar vervoer in die regio. Dit maakt dat de huidige locatie onvoldoende geschikt is voor een theater. Daarnaast kunnen andere functies die het theater rendabel kunnen maken niet aan het theater worden toegevoegd, omdat de locatie zich daarvoor niet leent.

Als klein eiland met een inwoners aantal van nog maar 150.000 inwoners is het onmogelijk reizende producties hiernaartoe te halen, die 7 dagen per week het theater kunnen bezetten. Met andere woorden: zonder meerdere functies binnen het theater zal dat volledig afhankelijk moeten zijn van overheidssubsidie, waardoor het theater te kwetsbaar wordt. Een oplossing hiervoor is het theater naar de stad te brengen. Hierdoor zal het theater meerdere functies op zich kunnen nemen en daardoor kan het financieel gezond blijven. Bovendien geeft het theater een economische en sociale impuls aan de stad.

Het nieuw theater is gelegen in Otrobanda (een van de stadsdelen van Willemstad), grenzend aan een plein, dat zijn functie als plein heeft waargemaakt sinds de aanleg in 2000. Het gebouw is het sluitstuk van de laatste open wond van een verwoeste stedelijke wand, sinds de grote brand in 1969. Het leven in de stegen van Willemstad, die het leefcultuur van het stad definieert, komt volledig terug in het gebouw. De smalle stegen, die het gebouw publiek toegankelijk maken, monden uit in een schaduwrijk plein, dat als ontmoetingsplek fungeert. Grenzend aan dit schaduwrijke plein en de smalle stegen bevindt zich de commerciële plint, die enerzijds bijdraagt aan de het winkelvoorraad in de stad, anderzijds bieden deze ruimtes in combinatie met de verhuurbare kantoorruimte en oefenzaal een vaste bron van inkomsten. Het gebruik van het theater wordt verhoogd door de verkeers- en aanverwante ruimtes openbaar te maken, waardoor het theater laagdrempelig wordt voor eenieder. Hierdoor kan bijvoorbeeld het restaurant en de bar onafhankelijk opereren buiten de tijden van voorstelling.

De stegen, die dwars door het gebouw lopen, veroorzaken een deling in het gebouw, dat typerend is voor de Curaçaose stedelijk gefragmenteerde structuur. Het gebouw voegt zich in hoogtes aan bij de omliggende gebouwen en heeft een eigen interpretatie van de typerende schilddak. De gevelopeningen komen verhoudingsgewijs overeen met de omliggende gevelwandopeningen. En de verschillende kleuren in de gevels zorgen voor een versmelting met de omliggende gebouwen, die de west façade van het Brionplein na 40 jaar definitief afmaakt.