Dirk Durrer

Dirk Durrer

Opleiding
Architectuur
Lichting
2015

Huis van de zintuigen: Een veilige haven voor blinden en doven

'Dove mensen hebben een sterk gemeenschapsgevoel en voelen zich vaak verbonden met een gebouw. De ruimte die er is, kan een goed gevoel geven. Licht is nodig om de plek waar we wonen, te kunnen zien. Waardoor worden licht en ruimte gevormd? Waar zijn concept en ruimte uit opgebouwd? Wat is nodig om het gebouw te begrijpen en er te kunnen navigeren? Openheid betekent: geen grenzen. Laat de ruimte door het gebouw stromen. In het gebouw moet je je overal op je gemak voelen en elkaar kunnen zien. Je moet er ook een privé-gesprek kunnen voeren. Je moet gemakkelijk door het gebouw heen kunnen lopen, maar er moeten wel verrassingen zijn en er moeten verschillende dingen tegelijk georganiseerd kunnen worden. Een trap geeft de mogelijkheid om door de open ruimte anderen te zien.

Ruimte die uit vrij stromende cirkelvormige bewegingen bestaat, wordt in verband gebracht met de verzonnen antropologische term maluma en is de zachte vloeiende essentie van dove taal en cultuur. In een halve cirkel tegenover elkaar kunnen doven elkaar beter zien. Takete is het tegenovergestelde van maluma en is een stijve scherpe en hoekige esthetiek. Bij het ontwerpen van een huis van een horend persoon moet de architect ruimte-takete toepassen, hetgeen zich vertaalt in een gevoel van veiligheid. In het uitvoeren van dezelfde taak voor een dove, moet de architect zich bewust zijn van het verlangen naar visuele toegang. Dat betekent minder muren, kleinere, ruwe, harde of zachte muren, troebel glas om zo een gevoel van openheid te maken. Verder moeten dakramen en kunstlicht strategisch worden geplaatst. De vraag is hoe je ruimtes maakt die apart zijn, maar toch als één groter geheel functioneren? Licht, geluid, ruimte, tast en reuk moeten elkaar dan verstreken.'

Afstudeercommissie: Chris Scheen (mentor), Machiel Spaan, Jeroen Spee. Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Micha de Haas, Ira Koers.

Terug naar lijst
Delen