Noemi Beyer

Licht
Leven
Litteken.

Lief
-Stil-
Gerief.

Zo blijf jij
steeds bij mij:
Vogelvrij.

Mijn beeldend werk wordt geboren uit de schoonheid van het kwetsbare moment waaruit nieuwe beelden en verhalen ontstaan die een eigen leven gaan leiden: alleen of samen. Tastbaar en toegankelijk. Geschreven poëzie in porselein. In kunsteducatie komen mijn interesses samen. Ik combineer graag de beleving en ontdekking van kunst met het inspireren van mensen om anders te kijken naar hun omgeving en zichzelf. Voldoening en trots krijg ik van het moment als verwondering zegeviert. Wanneer "ik kan het niet" omslaat naar "ik kan het wel".

Stil...Leven

Een dood vogeltje, daar begon het mee.
Een beeld dat mij aanspreekt door de stilte waarin een leven vol beweging is stopgezet. Die stilte vind ik mooi, het helpt de herinnering blijvend houden. Als troost, als relikwie van vergane glorie. Het helpt ook de tijd vast te houden in een moment, waarin je weer even daar bent waar je wil zijn.
De dode vogel is voor mij een metafoor dat zijn eigen levensverhaal vertelt. Identiek geboren uit dezelfde mal, kreeg elk vogeltje al snel zijn eigen karakteristiek door de imperfecties die ontstonden. 

Elke vogel werd anders en daarmee ook elk verhaal. Ik raakte gefascineerd door dit gegeven: uit hetzelfde nest steeds anders, groeide er een collectief aan vogels die alleen en samen hun verhaal vertellen. Gebroken poëzie in porselein.

Er zit een dualiteit in mijn werk. Formeel gezien al in het materiaal. Klei is zacht, makkelijk te vormen naar eigen wil. Dat maakt het kwetsbaar. Dat verandert enigszins als het gebakken is en een vaste vorm aanneemt. In het zachte kwetsbare moment waaruit de vogels uit dezelfde mal kwamen, gebeurde er steeds wat anders. Elke dode vogel werd op zijn eigen manier uit de geborgenheid van 1 mal opnieuw geboren. Gebroken of als geheel, elk uniek. Dat sprak me aan. Het maakte van de productie een reeks waarin een originele collectie ontstond van onvolledige vogels en vogelstukjes. Ik wilde dat vereeuwigen en opluisteren in porselein, omdat ik juist de imperfecties prachtig vind en glans wil geven.

Porselein kan eeuwen overleven. Zelfs op de bodem van de zee. Het is stevig, duurzaam en weers- en hittebestendig. Het bestaat uit kaolien, een weerbarstige witte kleisoort dat vermengd wordt met kwarts (siliciumdioxide, een van de meest voorkomende mineralen op de aardkorst) en veldspaat (behorend bij een groep gesteente vormende mineralen die ongeveer 60% van de aardkorst vormen). Het is nodig porselein op hoge temperaturen te bakken, waardoor het hard en doorschijnend wordt met een helder geluid.

Het porselein tikt...

Mijn gevoel wikt,

weegt wat beweegt.

De stilte op tilt

op akkoorden vol woorden,

die nieuwe kansen dansen.

Spanning. Een specifieke spanning intrigeert mij, zoals een bloem als symbool van leven dat de dood opnieuw vult met bezieling. Geplukt hebben ze water nodig, licht, aandacht. Ze vullen onze omgeving met geur en kleur tot ze zijn uitgebloeid en droog hun blaadjes verliezen. Een vergankelijk proces.

Productie. In Jingdezhen, China, wordt van oudsher porselein voor de wereldmarkt geproduceerd. Een megaproductie waarin alles handgemaakt en persoonlijk bewerkt. Fascinerend vind ik het hoe het werk met persoonlijke aandacht ontstaat om vervolgens op te gaan in de globale massa.

Wit. “Wit betekent het begin. Het is de witte bladzijde, het witte doek, het moment dat alles nog mogelijk is. De stilte voordat de schepping begint. Wit is belofte.” Aldus Edmund de Waal.
Met wit begint een nieuw verhaal waarmee het persoonlijk gemaakt kan worden.
De stilte en de belofte.

Tastbaar. Ik wil graag het contact aangaan met mensen. Ik haal er voldoening uit te zien hoe men reageert en zich interactief beweegt tussen- en met mijn werk. Op mijn blog schreef ik:"Raak me aan, zodat we in contact komen. Voel mijn huid. Kijk naar mij vanuit jouw gevoel. Luister naar het zachte heldere getik van mijn ik." In mijn beelden zitten deze verschillende lagen en contrasten.