#Team2 | Kim Spierenburg

“Met kunst kan de groep die onzichtbaar blijft, zichtbaar worden”

Mijn motivatie om deel te nemen aan het Art & Society programma 2021-22 is dat ik mensen aan het denken wil zetten en wil communiceren over wat mij bezig houdt. Door mijn beperking sta ik anders in het leven. Hierdoor lever ik een unieke bijdrage aan het maatschappelijk debat. Kunst is bij uitstek geschikt om een punt te maken. Na mijn bachelor Klassiek Viool en master Live-Electronics aan het Conservatorium van Amsterdam ben ik steeds zieker geworden en heb ik lange tijd gerevalideerd. Ondanks deze tegenslagen voel ik een grote noodzaak, drive, inspiratie en motivatie om mijn ideeën uit te werken. 

In mijn schoenen lopen
Via een installatie met muziek, beeld, live-electronics en interactiviteit wil ik de bezoeker een paar passen in mijn schoenen laten lopen. Ik wil onderzoeken hoe ik de digitale ruimte bij de installatie kan betrekken. In de corona-tijd heb ik gemerkt dat mensen van alle leeftijden, groepen en achtergronden ineens voelden wat het inhoudt om beperkt te zijn. Ik wil deze collectieve ervaring gebruiken om verder te verbinden. 


Zichtbaar worden
Mensen met een beperking leven al veel langer met hun beperkingen en hebben zich aangepast op manieren waar iedereen iets aan kan hebben. Met kunst kan die groep die veelal onzichtbaar blijft en weinig tot niet deelneemt aan het maatschappelijk beeld en debat zichtbaar worden gemaakt. Ik wil graag onderzoeken hoe ik dit onderwerp onder de aandacht kan krijgen. Veel kunstenaars gebruiken controverse om mensen over hun onderwerp aan het praten en nadenken te krijgen. In de wereld van mensen met een beperking is vaak de enige manier waarop dit lukt praten over de beperking, of een inspiratiebron zijn. 

Ik ben altijd op zoek naar nieuwe wegen en manieren om niet-kunnen om te zetten in anders-kunnen. Ik geloof dat beperking creativiteit stimuleert en zie het als mijn inspiratiebron.

Interview met Kim

Het wordt ons allemaal wel eens gevraagd: wat doe jij in het dagelijks leven? Velen hebben direct een antwoord paraat maar Conservatorium-alumnus Kim Spierenburg worstelde met die vraag. ‘Ik ben violist, maar dat is lang niet alles,’ vertelt ze. ‘Ik ben geluidskunstenaar, spreker, componist, leraar en schrijver. Een lang antwoord op een korte vraag. Ik deed al die dingen naast elkaar, alsof ik verschillende professionele levens had. Dat is nu anders. Sinds mijn komst bij de AHK Culture Club weet ik dat ik kan zijn wat ik wil zijn en kan maken wat ik wil maken. Ik hoef niet in het hokje te blijven zitten van een genre of een beroep. Ik heb ontdekt dat ik op een multidisciplinaire manier werkte, met grenzen. Dat ben ik nu ontstegen en nu werk ik op een transdisciplinaire manier.’

Alles wat ik op het Conservatorium van Amsterdam en daarbuiten heb geleerd en ervaren zet ik in en neem ik mee. ‘Het is een proces waarin het een het ander beïnvloedt. In de Culture Club werk ik aan een geluidsinstallatie en een performance waarbij ik een klassieke manier van vioolspelen gebruik. Daarin maak ik onhoorbare klanken van het instrument hoorbaar met live-electronics. Fouten en imperfecties gebruik is als inspiratiebron voor nieuwe klanken en ritmes.’

Dat laatste is de basis van Kims methode. Haar auto-immuunziekte stimuleert haar om ruimte te bieden aan kwetsbaarheid. ‘Een beperking kan een blokkade zijn waar je niet overheen komt of je kan besluiten een andere weg te nemen. Waar anderen moeilijker kunnen lopen, kan ik helemaal niet komen. In andere woorden: als ik iets niet kan werkt het voor anderen vaak ook niet maar dat is minder zichtbaar. Ik ben een expert in dingen anders doen geworden en zo daag ik bestaande mechanismen uit en leg ik problemen bloot. En dan kunnen we er wat aan doen. Iedereen heeft zijn of haar eigen barrières en echte inclusiviteit gaat om elk mens op de eigen manier te laten uitvogelen hoe die te overwinnen en hun doelen te bereiken. Ik wil mensen daarbij helpen en tonen dat je juist vanuit beperking in mogelijkheden kan denken.’  

(door: Sjoerd Ponstein)

Delen