Kunst, Ik & Andere Grappen

vrijdag 01 december 2017, 20:00 - 21:00 uur
Academie voor Theater en Dans
Jodenbreestraat 3
1011 NG Amsterdam

Een voorstelling van:
Speler: Roel Pronk (tweedejaarsstudent Amsterdamse Toneelschool&Kleinkunstacademie)
Techniek: Mathieu Abbink, Luc Huisman (eerstejaars Design & Technologie)
Productie: Salomé Richter (tweedejaars Productie Podiumkunsten)

U kunt online kaarten reserveren. Klik op de datum van uw keuze en volg de instructies:
29 november 20:00 uur
30 november 20:00 uur
1 december 20:00 uur

Studiovoorstelling in Studio 4.09
Verzamelen in de hal
Academie voor Theater en Dans, Jodenbreestraat 3 1011 NG, Amsterdam



Dit is de promotietekst van een cabaretvoorstelling van een jongen.
Hij heet Roel Pronk.
Voor de duidelijkheid: de jongen heet Roel Pronk.
De cabaretvoorstelling niet.
De cabaretvoorstelling heet ‘’Kunst, Ik & Andere Grappen’’.
Dat is een aanzienlijk andere naam.
 
Roel haat cabaret.
Hij heeft zich zijn hele zomervakantie opgesloten om een beter alternatief te zoeken en hij denkt het gevonden te hebben.
De voorstelling is een monoloog met teksten, liedjes, gedichten, fantasieën en (pogingen tot) humor.
Roel is er stiekem trots op.
Dit zijn allemaal waarheden.
 
Maar nu moet hij dus een promotietekst schrijven. En promotieteksten zijn net als kunstwerken. Ze gaan niet over de waarheid.
Dat vindt Roel moeilijk.
Zo moeilijk dat hij er spontaan van in de derde persoon is gaan schrijven.
Hij vindt het moeilijk om te schrijven dat de voorstelling grappig, interessant, slim, vermakelijk, mooi en ontroerend wordt.
Hoezeer hij ook hoopt dat het al deze dingen is, ze zijn niet de waarheid. De waarheid is dat hij geen flauw idee heeft hoe de voorstelling wordt. De waarheid is dat de voorstelling zomaar heel ongemakkelijk, onsamenhangend en oninteressant kan blijken als er publiek naar kijkt. Hij weet het simpelweg nog niet.
Dus zal hij niet schrijven dat ‘’Kunst, Ik en Andere Grappen een experiment is op het scherpst van de snede.’’. Hij zal niet schrijven: ‘’Roel zet zichzelf een uur lang genadeloos op het spel. Hij springt het diepe in en sleurt zijn publiek mee tot ze niet meer weten waar Roel begint en de voorstelling eindigt, wat ze daarvan vinden en of ze daar überhaupt wel mee bezig moeten zijn.’’
Zonde.
Was best mooi geweest.

 

Delen