‘Opeens stonden mijn ouders ook op het toneel. Ik dacht: wat doen die hier in hemelsnaam?’ In Joseph (Joey voor intimi) Massarelli’s stem klinkt nog steeds verbijstering door wanneer hij het over de avond van 28 juni heeft. ‘Voor de voorstelling sprak Jean-Yves Esquerre me nog bemoedigend toe. Hij zei: “Als het dit jaar niet lukt om een contract te krijgen, dan toch zeker volgend jaar.” Na afloop sprak hij alle dansers toe. Ik merkte aan zijn opgewonden manier van doen al dat er iets speelde, en toen kwam Ernst Meisner opeens met zijn aankondiging. Het klinkt ontzettend cliché: maar het was het allermooiste moment van mijn leven.’
Massarelli (19) dacht lange tijd dat zijn beperkte lengte (1,75 meter) zou verhinderen dat hij bij de Junior Company – of welk Europees klassiek balletgezelschap dan ook – een contract zou krijgen. ‘Eén meter tachtig is bij Het Nationale Ballet het minimum.’ En echt overtuigd van zijn eigen – geweldige – prestatie in Dansers van Morgen was hij ook niet. ‘Iedereen kwam naar de voorstellingen: Ted Brandsen (artistiek directeur van Het Nationale Ballet), Rachel Beaujean (hoofd van de artistieke staf), choreograaf Hans van Manen, Ernst Meisner. Maar ik had geen idee of ze me goed genoeg vonden.’

Massarelli was een late starter. Als kind volgde hij wel jazz- en tapdanslessen, maar zijn eerste balletles kreeg hij pas toen hij dertien was aan de Chicago Academy for the Arts, waar hij op advies van een dansdocent auditie had gedaan. ‘Ballet leek me niks. Saai!’ Maar toen hij ontdekte dat hij mensen versteld kon doen staan met zijn sprongen en draaien, werd het alsnog leuk. ‘Pas toen ik 15, 16 was, begon ik ook oog te krijgen voor het artistieke aspect. Ik kijk met bewondering naar video’s van het American Ballet Theatre, The Royal Ballet en stuitte per toeval ook op de promovideo van Giselle van Het Nationale Ballet. Ik had nog nooit van die groep gehoord, maar werd enorm geraakt door wat ik zag. Die dansers hadden iets heel speciaals, iets wat ik nog nooit gezien had.’

Niet lang daarna werd Massarelli tijdens de Youth America Grand Prix, een vooraanstaand Amerikaans balletconcours, door Ernst Meisner gespot, die hem een beurs voor de Amsterdam International Summer School aanbood. Massarelli: ‘Ik had niet meteen door dat dat een cursus was van de school die met Het Nationale Ballet gelieerd is, maar toen dat kwartje viel, was mijn koffer snel gepakt.’
Na de zomercursus mocht hij blijven. ‘Ik heb hier het afgelopen jaar zó ongelooflijk veel geleerd. Jean-Yves heeft mij voortdurend gepusht en uitgedaagd, zowel in technisch als in artistiek opzicht. Soms was dat echt heftig en dacht ik: ik stop ermee. Maar uiteindelijk is het allemaal zó de moeite waard geweest. Ik heb nu een contract waarvan ik nooit had gedacht er kans op te maken.’

Net als NBA-studenten Belle Beasley, Theo Duff-Grant en Antonio Martinez danst Massarelli nu als eerstejaars lid bij de Junior Company. De vier hopen dit jaar af te studeren aan de Nationale Balletacademie. Massarelli heeft inmiddels zijn eerste twee solistische rollen te pakken. ‘In Narnia, waarmee de Junior Company nu door Nederland toert, dans ik, naast ensemblerollen, de rol van Meneer Tumnus en van Lantaarnpaal. Verder studeren we ook al choreografieën in van Ernst Meisner, Eric Gauthier en David Dawson, voor ons volgende programma.’
Eén van de balletmeesters met wie hij regelmatig werkt, is Caroline Sayo Iura, voormalig eerste soliste van Het Nationale Ballet. ‘Zij is, mede door haar geringe lengte, een geweldige inspiratiebron voor mij. Zij heeft op zo’n krachtige manier laten zien dat je jezelf kunt onderscheiden, jezelf tot solist kunt opwerken, ook als je fysiek misschien niet helemaal aan het standaardplaatje voldoet.’

Naast de vier studenten die een eerstejaarscontract bij de Junior Company hebben gekregen, zijn er nog twee laatstejaarsstudenten die dit seizoen stage lopen bij een gezelschap: Nina Dijkman bij het balletgezelschap van het Duitse Theater Augsberg en Brandon Demmers bij het juniorenensemble Bayerisches Staatsballett II in München.