Masterlezing dinsdag 1 december: The self-licking ice cream syndrome (Johan Grimonprez)

Gepubliceerd op

Het Self-licking Ice Cream Syndrome is een door Pentagon analist Chuck Spinney bedachte term. Het wijst op een zichzelf in standhoudend systeem waarmee een regering gemanipuleerd wordt om publiek geld te gebruiken voor steeds hoger oplopende defensie-uitgaven. Een deel van dit syndroom is het creëren van een tunnel van angst. Chuck Spinney is één van de vele geïnterviewden in Johan Grimonprez nieuwste film Shadow World, waarin ingezoomd wordt op deze specifieke thema's.

Het Self-licking Ice Cream Syndrome is een door Pentagon analist Chuck Spinney bedachte term. Het wijst op een zichzelf in standhoudend systeem waarmee een regering gemanipuleerd wordt om publiek geld te gebruiken voor steeds hoger oplopende defensie-uitgaven. Chuck Spinney is één van de vele geïnterviewden in Johan Grimonprez nieuwste film Shadow World, waarin ingezoomd wordt op deze specifieke thema's. 


Tijdens deze lezing wordt het verloop van het werk van Grimonprez' onderzocht, van Dial HISTORY, via Double Take naar zijn meest recente film Shadow World, die begin volgend jaar in première gaat. Het omvat de overgang van mediamanipulatie als onderwerp van zijn vroegere werk, in de richting van wat men een politieke ontologie zou kunnen noemen. Beter gezegd en in de woorden van diplomatiegeleerde James der Derian, die ook geïnterviewd wordt in de film: als een 'zombie ontologie' - een toestand van de wereld, die gevangen is in een ontologie van angst, waarin we allemaal gedwongen zijn om het terreur-paradigma te belichamen.


In Grimonprez's werk wordt gezocht naar de spanning tussen het intieme en het grotere plaatje van de globalisering door een archeologie van de hedendaagse media. Het stelt dingen aan de orde die gaan over het eigentijdse sublieme, één die beperkt wordt door een angstindustrie die de sociale dialoog geïnfecteerd heeft. Door nieuwe verhalen te suggereren wordt zijn werk een veelheid van geschiedenissen en realiteiten. In een wereld met een overvloed aan in massa geproduceerde beelden, is het steeds weer van belang om in staat te zijn een persoonlijk verhaal te vertellen.

 

 

 

Over Johan Grimonprez

Johan Grimonprez' projecten zijn tentoongesteld in musea over de hele wereld, waaronder het Hammer Museum, Los Angeles; de Pinakothek der Moderne, München; en MoMA. Zijn werken zijn opgenomen in de collecties van het Centre Georges Pompidou, Parijs; de 21st Century Museum of Contemporary Art, Kanazawa; en Tate Modern.  Zijn films,  Dial HISTORY (1997) en Double Take (2009) reisden langs de belangrijkste festivals van de Berlinale naar Sundance. Ze oogstten diverse prijzen Beste Regisseur en ontvingen de 2005 ZKM International Media Award, een Spirit Award en de 2009 Black Pearl Award op het Abu Dhabi Film Festival. en werden ook vertoond door NBC Universal, ARTE en FILM 4.
 
In 2011 publiceerde Hatje Cantz Verlag een reader over zijn werk met de titel Johan Grimonprez: ‘Johan Grimonprez: It's a Poor Sort of Memory that Only Works Backwards’ , met bijdragen van Jodi Dean, Thomas Elsaesser, Tom McCarthy, Hans Ulrich Obrist en Slavoj Žižek. Grimonprez verdeelt momenteel zijn tijd tussen Brussel en New York, waar hij deelnam aan het Whitney Museum onafhankelijke studie Program en lezingen aan de School of Visual Arts. Zijn huidige filmproject (met de auteur Andrew Feinstein), Shadow Wereld: Inside the Global Wapenhandel, werd bekroond met een productie-subsidie van het Sundance Institute.

Delen