Dennis Meijerink is in oktober 2017 afgestudeerd in de Master Architectuur met zijn afstudeerproject Aarde tot bezinning. Op vrijdag 23 februari is zijn publieke afstudeerpresentatie op de Academie van Bouwkunst.

Aarde tot bezinning
een inheems ensemble dat aanzet tot herstel van een burn-out

In mijn omgeving merk ik op dat vele moeite hebben om aan het succes beeld te voldoen van onze maatschappij. Het gevoel dat je op ieder moment moet presteren en daarbij je grenzen opzoekt. Een scenario waarin men zich gemakkelijk kan verliezen en daarmee de energie en motivatie afneemt in relatie met het werken of gezinsleven. Met deze waarneming ben ik mijzelf gaan afvragen of ook architectuur in de behandelingswijze een rol kan spelen in het stimuleren en bijdragen aan het herstel.

Met Aarde tot bezinning creëer ik een ruimtelijk alternatief van een tijdelijke woonvorm voor een retraite, waarbij de architectuur en haar materialisatie in mijn beleving een stimulans geeft voor het ondersteunen van de patiënt bij zijn of haar herstelproces. Een inheems ensemble waarbij 32 patiënten zich kunnen terugtrekken uit het dagelijks stressvol leven en een plek vinden om te rusten, te herstellen en aan te sterken. Een plek dat zich teder en terughoudend in het Zuid-Limburgse heuvellandschap opstelt en meegaat met het karakter en de beweging van het graften landschap op de Kruisberg te Wahlwiller.

Het karakter van het ontwerp wordt gevoed door mijn fascinatie van leem architectuur. Leem geeft mij het gevoel bewust te zijn van mijn omgeving. Het kunnen aarden op de plek en mijn geest vrij te maken voor bezinning. Leem architectuur heeft leven, het ademt en laat in de tijd zichtbare veranderingen zien. Voor de ruimtelijke beleving van het ensemble ben ik gaan uitoefenen welke elementen bezinning en het aarden stimuleren om de energie en interactie met anderen weer te kunnen vinden. Kan de beleving van leem, bezinning en het gevoel van aarden stimuleren? Hiervoor ben ik opzoek gegaan naar de dialoog tussen mens, materiaal en landschap.

Water staat in het ontwerp symbool voor vele associaties waaronder verandering, bezinning, beweging en ontmoeting, die allen zich ruimtelijk laten vertalen in het ensemble. Daarnaast speelt water de verbindende factor tussen het eroderende graften landschap, het programma en de architectuur. Zo vormt de expressie van de architectuur een visueel manifest van de bescherming tegen water. En is het zichtbaar in de architectuur dat het door erosie veranderd en transformeert. Een beleving dat voor mij beeld staan voor de stimulans en verandering die ik zoek voor het aanzetten van het herstel van de patiënten.

Afstudeercommissie: Machiel Spaan (mentor), Herman Zeinstra, John Lonsdale. Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Bastiaan Jongerius, Miguel Loos

Tijdstip en locatie
Vrijdag 23 februari, aanvang 16:30 uur, in de Hoge Zaal van de Academie van Bouwkunst, Waterlooplein 211-213 in Amsterdam. Vrije toegang.