Donna van Milligen Bielke is genomineerd voor haar ontwerp Reversed Boogie Woogie. Het is een nieuw ontwerp voor de Stopera, het combinatiegebouw van De Nederlandse Opera en het Stadhuis van Amsterdam op het Waterlooplein. Daarnaast verwerkt ze de Waterloopleinmarkt en de onderliggende metrohalte in het ontwerp.

Reversed Boogie Woogie is een gebouw in de stad en tegelijkertijd ook een stad in een gebouw. Een ingenieus stelsel van routes, pleinen en nevenpleinen verbindt de toegangspoorten met elkaar, waardoor het gebouw als volledig doordringbaar wordt beschouwd. Door hiermee aan te sluiten op de omliggende stadsstructuur verankert het gebouw zich in de stad. Door de aaneenschakeling van verschillende ruimtes - openbaar of gesloten, binnen of buiten - vervagen de grenzen op gebouwniveau.

Door de schaal van het gebouw niet te ontkennen maar juist te vergroten, krijgt het stadhuis het aanzien dat past bij zijn functie.

"Een uniek project waarbinnen de grenzen tussen architectuur en stedenbouw worden opgezocht, overschreden of zoekgeraakt waardoor geheel nieuwe, ongekende verbindingen ontstaan tussen beide."
Remco Bruggink, architectenbureau Bureau Bruggink

"Wat Donna's project zo bijzonder maakt is de manier waarop architectuur en maatschappij verweven worden. Door haar virtuositeit als ontwerper is Donna als geen ander geslaagd om het Amsterdamse stadhuis en het muziektheater een rol te laten spelen in het dagelijks leven van alle Amsterdammers en bezoekers van de stad. Architectuur wordt hier ingezet om mensen samen te brengen op een manier die zowel terloops als krachtig ondersteunend is."
Jan-Richard Kikkert, afstudeermentor, architectenbureau K2

OpleidingMaster Architectuur
Titel Eindwerk Reversed Boogie Woogie
Student Donna van Milligen Bielke

‘De opgave is ontstaan uit de ergernis over het bestaande gebouw die bij mijzelf, maar ook bij veel andere Amsterdammers heerst. Na vier jaar studie aan de Academie van Bouwkunst tegenover de Stopera heb ik al menig zoekende toerist moeten teleurstellen met het feit dat het grote gesloten gebouw, dat zo pontificaal de stedelijke ruimte frustreert, toch echt het Amsterdamse stadhuis is.

Ik wilde een stadhuis maken met meer openheid en verbintenis met het stedelijk leven. Het stadhuis zou een laagdrempelig karakter moeten hebben, zodat elke burger zich er welkom voelt. Met de Reversed Boogie Woogie krijgt het stadhuis de status die het verdient en ontstaan er nieuwe openbare stedelijke ruimten. In plaats van dat het gebouw de stad blokkeert, geeft het stadhuis nu ook iets terug aan de stad.'