Wildstraining
Wildstraining is een zes uur durende theatrale installatie in de vorm van een triptiek. In de drie zones begeven acht performers zich continu in verschillende energieën en creëren op die manier vloeiende krachtvelden. Het publiek is uitgenodigd om gedurende de hele performance in en uit te lopen.
Wildstraining bestaat uit performance kunst, dans, mime, soundscapes en videoprojecties. Geïnspireerd op Nietzsche’s theorie over het Apollinische en het Dionysische, bevraagt de performance de mens als een paradox gevangen tussen twee wetmatigheden: de wet van hoofd / cultuur en de wet van lichaam / natuur. De drie tableaus reflecteren dit probleem doordat zij elkaar aantrekken of afstoten, een symbiose met elkaar aangaan, elkaar voeden of met elkaar vechten zoals natuur en cultuur in onze lichamen vechten.
De performance werd tijdens 24hours, de 24-uur durende marathon van de Theaterschool, getoond. Zij vormde door haar duur een centrale positie binnen dit evenement en gebouw, dat zijn deuren voor niet alleen studenten en docenten opende, maar ook voor buurtbewoners. Door de mogelijkheid om in en uit te lopen, overal in de ruimte plaats te nemen en zelfs te eten, schiep de performance een informele sfeer en maakte zij de theaterruimte tot een communale ruimte, waarbij de focus op de eventness of being lag. De toeschouwers werden - door indirecte en directe participatie - deel van het werk.
Aanbevelingen
Franciska Rijken, docent Docent dans, de Theaterschool: ‘De beslissing om de deuren letterlijk open te houden en het publiek een (bewegings)vrijheid te geven die normaal alleen in een museale context te vinden is, is op zichzelf een statement over theater, publiek en beleving. Het bevraagt gangbare concepten van de theaterruimte en de -receptie en opent zich zeer laagdrempelig naar een brede publieksgroep zonder dat concessie is gedaan aan artistieke inhoud en vorm. Er zaten naast kunststudenten en docenten ook kinderen met ouders, jongeren en buurtbewoners. Theater als ruimte van verbinding. Theater als sociale ruimte.
Wildstraining is een ervaring die je doet nadenken over wat theater is, waarom wij in de schouwburg netjes op stoelen zitten; over verwachting, over wat je verwacht als je kijkt, wat je verwacht als je luistert; over standaardisering; over lineair theater of juist circulair; over noodzaak, speelplezier en verbinding.
Deze studenten werkten vanuit een sterke visie en met de moed om tegen structuren en vastgeroeste ideeën aan te schoppen. Zij brachten een krachtige en kwalitatieve ervaring teweeg, waar je betoverd uitrolt, vol bewondering voor wat kunst kan zijn.’
Marijke Hoogenboom, DAS Research, de Theaterschool: ‘Soms zijn het niet de artistiek leiders en opleidingen die voorlopers zijn op een school, maar de studenten zelf. Franziska en Hendrik zijn zulke studenten. Zij hebben bij de première van Wildstraining niet alleen hun leraren en directeuren verrast, maar vooral ook hun medestudenten en een groot, authentiek publiek. Want ze hebben laten zien wat theater als gemeenschapskunst in de toekomst kan zijn.
De feiten zijn ronduit indrukwekkend. Zonder noemenswaard budget stond er een volwaardige productie. Deze studenten hebben het bekende contract van theater (in tijd, ruimte en benadering van de toeschouwer) radicaal vernieuwd.’
Registratie van de voorstelling