It's a selfie

'Wat mij fascineert en geïnspireerd heeft tot dit eindwerk, is welke beelden men tegenwoordig van zichzelf toont en deelt op social media en het internet. Selfies vind ik daarvan een goed voorbeeld: ze laten de 'mooie' ik zien van mensen, een gepolijste werkelijkheid. Toen ik op Facebook indringende selfies voorbij zag komen van mensen in hun ziekenhuisbed trok dit mijn aandacht. Het was confronterend om bekenden op deze manier op mijn beeldscherm te zien. Wat zet iemand ertoe dat te plaatsen?

Ik kwam er tijdens mijn beeldend onderzoek achter dat selfies tegenwoordig steeds vaker de kanten van het echte rauwe leven laten zien: zoals een man op zijn sterfbed, een vrouw met haar pasgeboren dode baby, of een vrouw die haar naaktheid toont op een onsmakelijke manier. Geïnspireerd door dit onderwerp besloot ik deze selfies uitvergroot te schilderen op doek.

Omdat ik wilde begrijpen waarom mensen de behoefte hebben selfies te delen met de buitenwereld, heb ik tijdens dit project veel selfies gemaakt. Juist van verborgenheden. Zo wilde ik mezelf identificeren met de door mij geportretteerden. Van deze foto’s werkte ik er ook enkele uit op doek. Het intrigeerde me dat het meerdere toeschouwers choqueerde dat ze mij in de schilderijen herkenden. Alsof ze zich hierdoor pas realiseerden dat het hier om echte mensen en situaties gaat.

Het eindwerk toont dertien schilderijen die in het teken staan van 'her'gebruik van de bestaande selfies. De schilderijen bevatten thema’s zoals liefde, dood, kwetsbaarheid en verlangen. Het werk is allesbehalve aantrekkelijk, het confronteert. Het gaat mij niet om portretten of blikken, maar over situaties die vastgelegd zijn in een foto waarbij de aanschouwer zich een voyeur voelt. Door dit project leerde ik de materiaalkeuze en de technieken in dienst te laten staan van het onderwerp, om zo het onderwerp maximaal te kunnen belichten.' – Charissa Koek

Aanbevelingen

Leo Vroegindeweij, eindstudiebegeleider en examinator Academie voor Beeldende Vorming (nu: Breitner Academie) en Marieke Bolhuis, extern deskundige examen:
'Voor het eindwerk koos Charissa ervoor om te gaan schilderen, iets dat zij 'nog niet zo goed kon'. Dit is typerend voor haar beeldende ontwikkeling, waarin steeds onbekende wegen worden ingeslagen, maar de keuzes steeds strategisch zijn, als middel om het verhaal voor het voetlicht te brengen. Hierin is zij opvallend consistent. De wereld van menselijk ongemak die zij toont in de serie geschilderde selfies sluit bijvoorbeeld goed aan bij de observaties in haar poëzie.

Voor de serie schilderijen heeft Charissa goed gekeken naar kunstenaars als Marlene Dumas en Luc Tuymans, die ook uitgaan van bestaand fotomateriaal. Maar eerder nog verhouden haar schilderijen zich met de anonieme Chinese en Indiase reclameschilders en kopiemakers. Het werk is snel opgezet, in één sessie en vlak geschilderd. De compositie deelt het met de selfie die wordt afgebeeld. Zo wordt in de uitvergrote kopie van de afbeelding alle aandacht op het beeld gevestigd, op de confronterende zelfportretten die op sociale media gezien willen worden. Charissa geeft ze een ander, ongemakkelijk podium door ze uitvergroot geschilderd te tonen in een indrukwekkende installatie over drie verdiepingen in het Grootlab.

Het eindwerk waarmee Charissa zich onderscheidt, is een overtuigende stap in haar artistieke productie, waard om ondersteund te worden op weg naar een volgende stap.'

Delen