Poku Oso

Alumna Lindsey van de Wetering (master Architectuur) studeerde af met Poku Oso. Een geluidsomgeving waarin het culturele erfgoed in de vorm van muziek, gemaakt door mens en dier, wordt tentoongesteld.

Poku Oso is het onderkomen van het Conservatorium van Suriname in de Cultuurtuin, een nieuwe typologie van een openluchtschool. Een toegankelijke, muzikale geluidsomgeving, die zorgt voor binding, ruimten om van elkaar te leren, om creativiteit, nieuwsgierigheid en beweging te stimuleren en een sterkere gemeenschap te ontwikkelen. Muziek is een geweldige sociale en educatieve activator voor iedereen.

De studenten van het conservatorium leren over Surinaamse muziek en cultuur. Vanuit de koloniale tijd hebben alle culturen hun eigen muziek meegenomen die nu deel uitmaken van de Surinaamse cultuur. Wie zijn wortelen kent, kan zich in volle groei ontwikkelen.

Een locatie die geschikt het voor het Conservatorium Suriname, Poku Oso, is de Cultuurtuin, een plek die te midden staat van de samenleving.

De Cultuurtuin, ook wel de ‘Cul‘ genoemd, is momenteel een genegeerd muzikaal landschap, midden in de hoofdstad Paramaribo, met vele verborgen schat­ten. Deze botanische proeftuin werd aangelegd in 1898 om te experimenteren met inheemse en exotische plantensoorten, bomen en cultuurgewassen uit haast alle werelddelen. De bijzondere bomen trekken bijzondere vogels aan die de huidige muziek in de tuin verzorgen. De ‘sixi urus’, verzorgen het dagelijkse orkest stipt om zes uur. De ruizende wind zorgt voor verkoeling in de wandelbossen en de regen klettert op de bomendaken.

Met toevoeging van het Conservatorium Suriname, Poku Oso, is de Cultuurtuin een geluidsomgeving waarin het culturele erfgoed in de vorm van muziek, gemaakt door mens en dier, wordt tentoongesteld. Het Conservatorium bestaat uit een ensemble van Surinaamse muziekgebouwen. Alle muziekgebouwen functioneren op zichzelf als een soort instrument, als een houtblaasinstrument of een apinti drum, op ieder moment van de dag klinken zij anders. Tussen het orkest van gebouwen ontstaat een geluidsroute in een stukje tropische bos midden in de stad.

De nieuwe muziekgebouwen van het conservatorium zijn familie van de unieke traditionele houten volkswoningen. Alle huisjes, grote en kleine, behoren tot een familie, maar tonen daarnaast ook ieder hun eigen persoonlijkheid - gedefinieerd door de soort muziek die zij maken. Titei Oso, het snaarhuis, is een klank­kast waarlangs de snaren langs de wanden mee trillen met de muziek, de regen en de wind. Winti Oso, het houtblaashuis, is opgebouwd uit trechtervormige blaasonderdelen die bijdragen aan de geluidsvoortplanting naar het landschap.

Door de toevoeging van dit muziekdorp komt de tuin tot leven, met haar geluiden en texturen, als een soort performance art. De gehele tuin maakt muziek! Iedere plek heeft zijn eigen geluid, Surinaamse klanken heersen in deze stadstuin van Paramaribo.

Het ontwerp is een impuls de vergeten aspecten van de Cultuurtuin aan te pakken, zodat deze weer als geheel toegankelijk wordt en weer opgenomen wordt in het hart van alle Surinamers.

Jan-Richard Kikkert, hoofd architectuur, Academie van Bouwkunst: 'Lindsey heeft met haar afstudeerproject op virtuoze manier een verbinding gemaakt tussen verschillende actuele thema’s. Inclusiviteit, erfgoed en cultuur komen in dit project op zo’n manier bij elkaar dat het een representatie van de AHK in Paramaribo zou kunnen zijn. Niet alleen programmatisch, maar ook op een ongelooflijk ambitieuze ambachtelijke manier.'

Frits van Dongen, Frits van Dongen Architecten en Planners: 'Lindsey verdiept zich in alle facetten die aan haar opgave raken en komt met overtuigende ruimtelijke, bouwtechnische en tactiele antwoorden die de verbeelding ver overstijgen. Met een uiterst persoonlijk handschrift dat consistent alle schaalniveaus van de opgave onderzoekt en verbeeldt. Atmosferische tekeningen, maquettes en collages vullen elkaar aan, versterken elkaar en verhalen samen over een authentiek ontwerp dat zich onnadrukkelijk in zijn context voegt. Een ontwerper als een ambachtsman die haar producten vanuit de intrinsieke schoonheid laat spreken. Het is vooral ook een pleidooi voor een subtiele omgang met geschiedenis, landschap, architectuur en de gebruikers van de plek. Een pleidooi voor een authentiek handschrift, voor een ontwerp dat voor zichzelf spreekt.'