In het huidige Nederland hebben we het gevoel dat we steeds verder polariseren: op verschillende terreinen lijken groepen mensen steeds meer tegenover elkaar te komen staan en lijkt de kloof tussen hen steeds groter te worden. Theaterdocenten hebben te allen tijde te maken met dat wat er ook buiten hun onderwijs plaatsvindt. De ervaren polarisatie in de maatschappij is daar dus onderdeel van. Die polarisatie kan spelers beperken in de manier waarop zij zichzelf durven te uiten in de les. Bij het maken van theater waarbij de speler de bron is, wil een theaterdocent dat de verschillende spelers de ruimte voelen om hun opvattingen en artistiek vermogen vrijuit in te brengen. Het jongeren theatergezelschap Theater DEGASTEN heeft een dergelijke werkwijze waarbij dit mogelijk wordt gemaakt. Dit onderzoek wil die werkwijze in kaart brengen door observaties en interviews en kijken welke elementen daarbij cruciaal zijn. Deze werkwijze wordt vervolgens beschreven en getoetst door een workshop te ontwikkelen waar studenten van de opleiding theaterdocent aan deelnemen. Aan de hand van hun bevindingen wordt getoetst wat wel en niet werkt. Daaruit moet uiteindelijk een werkwijze rollen die bruikbaar is zowel bij de opleiding Theaterdocent als te gebruiken is door theaterdocenten in het veld.