Door: Rosa te Velde
Op 29, 30 en 31 maart organiseerde het lectoraat een ‘Paasschool’, onder leiding van Tayfun Balçik. Het onderzoeksteam ging samen met een diverse groep van bewoners, activisten, en een aantal studenten van de Academie van Bouwkunst op onderzoek uit in Nieuw-West.
"Hoe was het hier, in de zogenoemde ‘buitenwijk’ of ‘achterstandswijk’, in de jaren negentig en begin van het millennium? Waarom kwamen de nieuwe bewoners in 1998 in opstand? Wat is er daarna gebeurd en welke richting moet het stadsdeel op?"
Aminata leidde de Easterschool in met een training in de Inclusivity Pathway Training, wat een belangrijke basis vormde om met elkaar deze vragen te onderzoeken. Wat doen we met de verhalen die we tegenkomen en wat doen we met ons eigen verhaal? Wat doen we met ongemak? Zogenaamd ‘slechte buurten’ hebben genoeg witte journalisten, antropologen en onderzoekers voorbij zien komen die een verhaal kwamen halen. Just because you want the story, you cannot have it.
Tayfun introduceerde zijn levensverhaal en de lange tijd dat hij heeft moeten wachten op een sociale huurwoning. Zijn verhaal is het verhaal van veel jonge mensen in Nieuw-West. Je toekomstdromen staan op pauze. Later die middag nam hij ons mee tijdens een fietstocht langs de plekken waar hij heeft gewoond.

De volgende dag spraken we over de ‘rellen’ va 1998. Een tafel vol boeken en krantenartikelen lieten zien hoe de zogenaamde ‘Marokkaanse opstand’ in het nieuws kwam en hoe deze later werd onderzocht. Tayfun was erbij. We besloten met z’n allen naar het Piet Mondriaanplein te gaan waar destijds een jonge jongen hardhandig werd opgepakt. Vanuit daar liepen we naar de rotonde die later op die dag bezet werd, als reactie op het politiegeweld. Met de deelnemers gingen we op de rotonde staan, we stonden stil bij wat er zesentwintig jaar geleden plaatsvond. Ondertussen bekeken we de oude en de nieuwe gebouwen op dit tegenwoordig gewild stukje grond.

Tijdens de story circle later die middag, geleid door Camiël, deelden de deelnemers hun verhalen in relatie tot de verhalen die Tayfun met ons had gedeeld.
1) vertel een verhaal over de plek waar je bent opgegroeid dat aansluit bij het onderwerp gentrificatie
2) vertel een verhaal over de plek waar je bent opgegroeid dat verband houdt met de gebeurtenissen uit Tayfuns, die doet denken aan 1998 en de rotonde waar we net waren
3) vertel een verhaal over een leuke of verdrietige/pijnlijke ontmoeting met iemand die geen deel uitmaakt van de gemeenschap waar je woont
4) vertel een verhaal over hoe de plek waar je bent opgegroeid of waar je woont verschillende mensen stimuleert/faciliteert om samen te leven/samen te komen
In verschillende rondes delen de deelnemers persoonlijke, emotionele maar ook grappige verhalen. We zijn meer verbonden met elkaar dan we denken, is de consensus. Een van de deelnemers stuurde ons dezelde avond een mailtje: “Ik ervaarde het vooral als veilig. Heel anders dan wanneer je een groep (oudere) huurders en deskundigen van gemeente of corporaties met elkaar laat discussiëren. We vechten elkaar dan de tent uit!”.

Tijdens de laatste dag begeleid Paulina ons in het maken van een body-territory mapping, een methode uit het ‘communitarian feminism’. Deze ‘kaart’ heeft als vertrekpunt het eigen lichaam in relatie tot de ruimte waarin we ons bewegen. Wat gebeurt er in je lichaam in relatie tot de ruimte van de stad waar je je in beweegt? Ook in deze mapping bespraken we niet alleen de mooie, maar ook de pijnlijke momenten in de stad.

We sloten de Easterschool af met een gesprek met Abdelkader Benali. Met hem spraken we over 1998, ‘rondje Sloterplas’ en het belang van barbecuen als een van de meest kenmerkende inclusieve structuren van Nieuw-West.
Op 8 mei organiseren we een bijeenkomst in Nieuw Metropolis Nieuw-West. Samen met de deelnemers en buurtbewoners en onderzoekers, zullen we de herinneringen die we hebben opgehaald tijdens de ‘Re-membering Nieuw-West’ Paasschool delen en aanvullen met nog meer memoires van onderzoekers en buurtbewoners. Wat zijn de weggegentrificeerde verhalen? Welke herinneringen dreigen uitgewist te worden door de vervanging van oude bewoners door nieuwe bewoners?
