"Ik onderzoek spel in een maatschappij waar weinig ruimte is om te spelen"

Sinds 2013 werk ik als beeldend kunstenaar en maak ik participatieve objecten en installaties. Constructies van hout, kleur en taal waarmee ik ontmoetingen en gesprek arrangeer tussen vreemden. Sinds 2018 geef ik les op de kunstacademie en op voorscholen wat me een nieuw perspectief heeft gegeven op mijn beeldende praktijk.

Ruimtes waar publiek elkaar kan ontmoeten
Ik begon me te interesseren in de manier hoe ik educatie kan integreren in mijn kunstenaarschap. Het sociale aspect van mijn praktijk, werken met mensen, is altijd het belangrijkst voor mij. Als ik kunst vergelijk met educatie, is er in educatie altijd publiek aanwezig terwijl dit in de kunst meestal pas bij het presenteren zo is. In mijn werk betrek ik juist gelijk een publiek. Zo creëer ik ruimtes waar publiek elkaar kan ontmoeten en met elkaar in gesprek kan gaan. Tijdens het lesgeven doe ik dat binnen de grenzen van een school. Met mijn beeldend werk kunnen die ruimtes aanwezig zijn in de tentoonstellingsruimte, maar liever in de openbare ruimte of direct achter de voordeur, naast je op de bank.

Het Art & Societyprogramma biedt mij tijd, geld, vertrouwen en ruimte om met volle focus artistiek onderzoek te kunnen doen. De ruimte voor reflectie die er is binnen het programma, met coachgespreken en in gesprek met de groep, brengen nieuwe perspectieven die ik alleen niet had kunnen voorzien. Zo hoop ik meer richting te kunnen geven aan de eigenzinnigheid van mijn praktijk. Om mij te kunnen vestigen op paden die nog niet zijn ontdekt. Van een praktijk die zich manoeuvreert op het snijvlak van kunst en educatie naar een praktijk die nog steviger in de maatschappij geworteld is.

Samen grotere ideeën werkelijkheid maken
Het collectieve aspect van het programma is daarbij enorm belangrijk. Het is nodig om buiten de kaders te kunnen treden van de hokjes waarin we zijn opgeleid. Je kunt collectief grotere stappen zetten, we kunnen samen meer werk verzetten en zo grotere ideeën werkelijkheid maken. Bovendien ben ik nieuwsgierig wat we kunnen veroorzaken als collectief, welke nieuwe manieren van (samen) denken, (samen) werken en (samen) delen, we kunnen ontwikkelen. Gedurende het programma onderzoek ik hoe spel in ons leven verweven zit en hoe ik spel kan stimuleren met mijn werk. Spel wat geen enkel doel dient buiten het spelen om. Ik onderzoek spel in relatie tot hoe we leren, spelend leren waarbij de niet doelmatige persoonlijke ontwikkeling voorop staat. Ik onderzoek spel in een maatschappij waar weinig ruimte is om te spelen door de drukte en georganiseerdheid van het leven. Hierin zie ik een mogelijkheid voor kunst om een plek te zijn voor volwassenen om de controle of de regels van de maatschappij even los te weken. Zo wil ik mijn werk in gaan zetten als speelplek voor volwassenen. Werk waar jouw intrinsieke motivatie je uitnodigt tot spelen zonder dat je er erg in hebt.

Ik hoop in juli steviger in mijn praktijk te staan met een meer collectieve praktijk die zich over de grenzen van disciplines heen spreidt. Een praktijk die zich niet afspeelt in de white cube of black box maar in de echte wereld daarbuiten. Buiten op straat, binnen in de woonkamer of ergens in je hoofd. Daarbij hoop ik in juli mijn project zo duurzaam te hebben opgezet dat het tegen die tijd niet is afgerond maar een vruchtbare tweede fase in kan gaan.