Geselecteerd zijn voor het Arts & Society programma is voor mij een erkenning dat mijn plannen maatschappelijk relevant zijn, een bevestiging dat ik discipline-overstijgend bezig ben. Hopelijk lever ik zo een bijdrage aan de ontwikkeling van mijn vakgebied zelf. Maar misschien wel het allerbelangrijkste is de erkenning dat je eigen artistieke handtekening niet haaks staat op de maatschappelijke relevantie, maar dat het twee zijden van dezelfde medaille zijn.
Door met makers uit een andere discipline in gesprek te gaan, kijk je vanuit een ander perspectief naar je eigen werk en proces. Dat is bevrijdend. Ik werk aan een plan voor een Virtual Reality documentaire over jonge kinderen met morbide obesitas. Via een fysiek verzwaard trainingsvest stap je in een VR-wereld in het lichaam van een zwaarlijvig kind. Terwijl je de omgeving ontdekt, beweegt het kinderlichaam op dezelfde manier mee als de fysieke bewegingen die je maakt.
Zelf heb ik mijn hele leven geworsteld met morbide obesitas, totdat 3 jaar geleden de medische noodzaak zo hoog was dat ik een maagverkleining moest krijgen. Inmiddels ben in 70 kilo kwijtgeraakt en ben ik een ander mens geworden. Mijn wens is dat we over een half jaar als groep wat moois hebben neergezet in de samenleving. Een kleine bijdrage hebben kunnen leveren aan een veranderende wereld. Een wereld die dan niet om ons als groep heen kan. Dat zou kicken zijn!