Esther Buisman

Kunst heeft voor mij te maken met ontmoeting. Mijn beelden zijn vaak een vertaling van ontmoetingen. In de ontmoeting van mijn werk en de mensen die er naar komen kijken, zoek ik dan ook de nabijheid met de beschouwer. Die moet het werk aan kunnen raken, van dichtbij kunnen bekijken en er soms zelfs in kunnen komen. Ik denk dat dit bijdraagt aan de prikkeling en verwondering, waardoor mensen er een eigen beleving mee krijgen en met andere ogen en handen gaan kijken.

10 x ik

Mijn eindwerk bestaat uit een installatie. Hierin verbeeld ik het proces van verandering en vorming door ontmoetingen in een nieuwe situatie. De inspirerende aanleiding hiervoor is de ervaring van de sfeer van een groot flatgebouw in aanbouw geweest. Beton, ijzer, steigers en futuristisch uitstekende balkons ingepakt in stof tezamen met de schelle belichting van lampen gaven midden in de nacht een vervreemdend en sinister beeld. De donkerte in zwarten, grijzen, wit van de lampen, maar ook het vertekenen van licht in blauwen komen terug in het werk.

De balkons lijken mij net kleine theatertoneeltjes, waar straks mensen komen te wonen die acteren in een nieuw script. Ik ben benieuwd wie er dan komen wonen, hoe zij wel of geen contact met elkaar krijgen, welke rol zij spelen in hun nieuwe woonsituatie. Welke waardevolle ervaringen nemen zij mee in een nieuwe ontwikkeling en vorming van zichzelf?