De documentaire My Silicone Love van Sophie Dros gaat over Everard Cunion, een 53 jarige man woonachtig in Southampton UK. Everard heeft dertien levensechte poppen. Hij praat met ze, kleedt ze aan, heeft seks met ze en houdt van ze alsof het echte mensen zijn. Is hij gelukkig of is hij eigenlijk op zoek naar een echte vrouw? My Silicone Love zet de alledaagsheid van zijn bestaan tegenover de fantasiewereld waarin de poppen tot leven komen.

Sophie: ‘Ik heb het fenomeen real dolls nooit begrepen. Ik wilde mezelf uitdagen een documentaire te maken over dit onderwerp, waarin ik mijn personage en zijn levensstijl serieus zou nemen en op zoek zou gaan naar een stukje van mezelf. 
 
Naar mijn mening bestaat het medium documentaire om je horizon te verbreden en dingen te leren over mensen en plekken waar je anders nooit mee in aanraking zou komen. In veel documentaires over ‘heftige’ onderwerpen lijkt het grootste doel te zijn om ‘aapjes te kijken’, om je als kijker vervolgens beter te voelen over je eigen imperfecties. Ik vind het interessanter om een spiegel voor te houden en de kijker uit te nodigen om zich te identificeren met iemand waarvan ze in eerste instantie zouden denken niets gemeen te hebben. 
 
Ik ben ervan overtuigd dat een goede film altijd persoonlijk is. Toen Everard me vertelde dat hij zijn poppen had aangeschaft nadat zijn moeder overleden was, vond ik mijn herkenningspunt. Hij was bang voor verandering en bang om ooit nog verlaten te worden. Ik ben zelf mijn vader verloren toen ik veertien was en heb daarna lang geprobeerd alles om me heen stil te laten staan en controle te houden over elke situatie.

Uiteindelijk gaat de film natuurlijk niet over mij. Maar ik heb gezocht naar een gedeelte in mij dat ik kon verbinden aan mijn hoofdpersonage, met als uitgangspunt dat de kijker dat hopelijk ook kan doen en daarmee vooroordelen te ontkrachten.’