Valerius

Mieke Bernink, studieleider Master of Film, Nederlandse Filmacademie: 'In de video-installatie Valerius krijgt de toeschouwer op drie schermen de muren te zien van een van de isoleercellen in de inmiddels verlaten psychiatrische kliniek Valerius. Langzaam tast de camera de wanden af op zoek naar de sporen van het voormalig gebruik en zijn voormalige gebruikers. Het werk laat je voelen wat het betekent opgesloten te zijn, geïnstitutionaliseerd, getekend.' 

Dorian de Rijk: 'Valerius is an installation about the specificity of madness. It is part of my series on the position of fear and control in today’s society. 

The project came to existence by chance. My studio was at the former psychiatric hospital Valerius. Former patients literally knocked on my window as I studied for my Masters. I engaged in conversations with them and these talks formed the starting point of my graduation project. I asked them to make mind maps about their experiences and interviewed them and mental health professionals.

In film mental distress is often displayed as a form of chaos and hysteria. With this project I want to bring a perspective that rings closer to the experience of persons going through a period of mental distress and professionals from the field. The conversations made me aware that a period of mental distress is not defined by chaos, but more often by the need of control. Rigid thinking patterns and the application of one rule for everything limit the ability to communicate and function within our society.

I took the idea of one rule applied to all and created strict compositional rules for the sound and cinematography of the project. The montage is highly rhythmical and aims to draw the viewer into a world where time and space are fluid. The fact that it’s an installation adds to the physical experience of the work.

The project gives an insight on the specificity of madness and aims to make you connect to those who need it most.'


 

Aanbevelingen

Maartje Nevejan, documentaire-transmediamaker: 'Het onderwerp van Valerius is hoogst actueel: de verandering van de gezondheidszorg, afbraak van de verzorgingsmaatschappij. Maar Dorian haalt de discussie uit het tijdelijke politieke veld, en zoekt net zo lang tot ze een esthetische vertaling heeft gevonden. Valerius stijgt daarmee boven deze tijd uit terwijl het er tegelijkertijd kritisch naar kijkt. Het werk zet aan tot denken en ontroert in haar details.'

Mieke Bernink:
'Het belang van de indrukwekkende installatie Valerius strekt verder dan het werk zelf. Het is onderdeel van Dorians bredere onderzoek naar de rol van angst in onze huidige maatschappij en de wijze waarop maatschappelijke systemen werken als mechanismen van insluiting en uitsluiting.

Mede door de aard en zorgvuldigheid waarop Dorian haar onderzoek heeft gedaan, is ze dicht gekomen bij de werking van institutionalisering en het effect ervan op individuen. Ze heeft onderzoek gedaan naar de geschiedenis van de kliniek, haar ideologie en de context van visies op mentaal lijden, en ze heeft tevens de ruimte van de institutionalisering zelf onderzocht: doe er een studio te nemen, zich op te laten sluiten in een van de isoleercellen, en door het gesprek aan te gaan met voormalige bewoners. Met hen heeft ze de (materiële en immateriële) betekenis van de kliniek onderzocht. Het is op basis van die gesprekken en fysieke ervaringen dat de structuur van Valerius vorm heeft gekregen.'

Delen