#Team2 | Rebecca Wijnruit
"Het instrument van genderexpressie is hetzelfde als het middel van dansexpressie"
Ik kijk ernaar uit om tijdens het programma samen te werken met mijn mede-deelnemers aan het Art & Society-programma! Ik ga mijn individuele gedachten en bewegingen onderzoeken en (de)construeren, waarbij ik me concentreer op de uitwisseling van kunst en maatschappij.
Collectief doel
Ik geloof dat de andere residenten mij kunnen verrijken als persoon en als kunstenaar door een collectief vuur aan te wakkeren door ideeën, perspectieven en enthousiasme te delen, en door gezamenlijk een collectief doel te hebben om zowel individueel als gezamenlijk artistieke producten te creëren die zich tot elkaar kunnen verhouden. In die zin, hoe meer we samenwerken als een collectief, als een team, hoe meer we kunnen bereiken.
Materiaal voor nieuwe werk
Ik geloof in de kracht van verbinding en communicatie door middel van beweging en dans. Tijdens mijn verblijf in de Culture Club onderzoek en werk ik aan nieuw materiaal om nieuw werk te ontwikkelen. De zin: "Het instrument van genderexpressie is hetzelfde als het middel van dansexpressie", intrigeerde en inspireerde me om dit onderwerp te onderzoeken om eventueel een betekenis achter die zin te communiceren.
Ik verzamel en documenteer de bevindingen als registratie en inhoud voor dance on screen. Uiteindelijk is het de bedoeling om het complete product/werk te presenteren aan een (live) publiek.
Interview met Rebecca
Toen ze als kind begon met hiphop- en streetdance wist (inmiddels contemporary) danser Rebecca Wijnruit (27) het meteen: dit hoeft nooit meer te stoppen. ‘Ik hield altijd al van sport, bewegen en muziek en dat kwam voor mij samen in dans. Het heerlijke gevoel van op muziek op zoek naar nieuwe dansvormen. De sensatie van spieren die aanspannen en ontspannen bij elke nieuwe vorm. Ervaren met het lichaam in plaats van met de hersenen. Dat vind ik in dans.’ Nu doet Rebecca onderzoek naar haar passie. Als alumnus van de Academie voor Theater en Dans houdt ze zich in de AHK Culture Club bezig met de vraag hoe gender dans en dansonderwijs mogelijk beïnvloedt. ‘In dans heb je erg te maken met verschillende energieën, waaronder feminiene en masculiene. Dansers kunnen daar bij uitstek goed mee spelen. Maar welke aannames en stereotyperingen gaan daar aan vooraf? Ik wil met dit onderzoek een ingang creëren naar bewustzijn van de mogelijke relatie tussen dans en (westerse) sociale genderconstructie en, als hier sprake van is, hoe dit zich verhoudt tot dansers en dansstudenten. Vanuit dat bewustzijn kan een methode ontwikkeld worden die eventueel conformisme aan het construct erkent en als reactie beweging zal benaderen vanuit een ander, meer dynamisch perspectief.’
‘Want conformeren in dans heeft onherroepelijk invloed op hoe dans vorm krijgt. Met bewustzijn creëer je op den duur misschien meer vrijheid in het hoofd van een danser om het lichaam nog meer eigen te kunnen maken en beter te kunnen gebruiken. Zonder de beperking van enig conformisme. Ik verwacht niet dat mijn onderzoek dat allemaal teweeg zal brengen maar ik hoop een ingang tot reflectie te bieden die uiteindelijk tot bewustwording kan leiden.’
In de Culture Club vond Rebecca een omgeving waar ze in alle vrijheid haar onderzoek kan doen. ‘Je krijgt hier alle bouwstenen die je nodig hebt maar wordt gestimuleerd om vooral zelf te gaan bouwen. Doordat je bij het Art & Society programma met teamgenoten werkt leer je hoe de anderen denken en daardoor leer je beter kennen hoe je zelf denkt. Voor het eerst treed ik uit mijn ‘dansbubbel’ en kom ik in contact met alumni van andere academies, en dat levert enorm veel op. De Culture Club is voor mij zowel een persoonlijke als professionele leerschool gebleken.’
(door: Sjoerd Ponstein)
