#Team2 | Teresa Costa

Conservatorium van Amsterdam

"Leren door te luisteren, brengt me naar interessante plekken"

Mijn werk bestaat voornamelijk uit de interpretatie en de uitvoering van geschreven muziek van Renaissance tot heden, maar ik ben ook geïnteresseerd in de mogelijkheden van improvisatie en alternatieve manieren om muziek vast te leggen in combinatie met andere uitvoerende disciplines.k denk dat meer abstracte en gefragmenteerde esthetiek, die gericht is op nieuwe sonische mogelijkheden, een zeer poëtische benadering van het leven kan bieden. Bovendien is luisteren naar live muziek een manier om in het moment te zijn. Dit in het nu zijn, zie ik als iets essentieels voor het vinden van balans in een hedendaags leven met al het knalvuurwerk van het leven zelf. 

Duiken in het onbekende
Ik gebruik dit programma om in het onbekende te duiken, om uit mijn comfortzone te springen en er het beste uit te halen. Ik ben een project aan het ontwikkelen waar veel academisch onderzoek voor nodig is naar onderwerpen waarover je niet eenvoudig het gesprek kunt voeren, evenals een direct contact met mensen uit het publieke domein. Mijn leerdoelen zijn dan ook zeer ambitieus en ik vertrouw erop dat de Culture Club een gemeenschap is, gebaseerd op support en het delen van kennis. Dit is de plek om onbevreesd te zijn, vragen te stellen en dingen uit te proberen. 
Verschillende perspectieven over specifieke onderwerpen die de kunsten en de maatschappij aangaan, verbreden niet alleen de reikwijdte van de vragen die je kunt stellen, maar zijn ook een manier om waarden, referenties en methodologieën te versterken. Het is een interessante reis om zowel de verbindende als de uit elkaar drijvende eigenschappen van de verschillende disciplines te ontdekken. Dit wakkert ook de creativiteit aan die dan weer op natuurlijke wijze doorvloeit in een mogelijke samenwerking.

Around the Ring is een audiovisuele installatie die muzikale uitingen van folklore - SONGS - in bepaalde interculturele buurten van Amsterdam verzamelt en die combineert met de soundscapes en structuur die in deze omgevingen zijn vastgelegd. Het is een gedicht over saamhorigheid; maar het is ook een radicaal verzet tegen het nationalistische en racistische gedachtengoed, een reflectie op de machtsdynamiek in het licht van post-kolonialistische theorie, een kritiek op standaardisering van werk en een oproep tot sociale emancipatie. Het vastomlijnde programma biedt mij de veiligheid om dit onderzoek uit te voeren. Het programma biedt me de mogelijkheden die ik nodig heb om te werken, maar is ook een stok achter de deur door de deadlines en doelen die gesteld zijn.

Verantwoordelijk zijn voor een visueel werk is zeer boeiend omdat dit een belangrijk onderdeel van mijn beweegreden is. De Culture Club is ook een plek om specifieke, technologische skills met verschillende software te ontwikkelen, zoals de lange weg die nog te gaan is voor geluidsverwerking en -productie en videobewerking. Het is ook de eerste keer dat ik iets volledig met technologie bedenk, dus ik kijk ernaar uit om binnen die denkrichting praktische oplossingen te vinden. Het is heel spannends om geen idee te hebben waar ik zal zijn als ik straks klaar ben! Dat is precies het punt. Ik heb een helder toekomstbeeld van mezelf heb en kan doelen stellen en zo, toch wil ik daar tijdens mijn werk hier niet over nadenken. Ik wil mijn verwachtingen juist aan de kant zetten en leren door te luisteren, omdat ik geloof dat dat me naar een interessante plek zal brengen. Hoe dan ook, ik kan het pas weten als ik klaar ben.

Interview met Teresa

Als 18-jarige kwam Teresa Costa vanuit Portugal naar Nederland om aan het Conservatorium van Amsterdam dwarsfluit te studeren. Nu, zeven jaar later, heeft ze haar bachelor- en masterdiploma behaald, en is ze in de AHK Culture Club een nieuwe weg ingeslagen. ‘Tijdens mijn opleiding draaide alles om muziek. Ik ontwikkelde mezelf als traversospeler en dwarsfluitist en hield me bezig met het interpreteren van westerse klassieke muziek, van barok tot modern. Maar toen besloot ik dat het tijd werd voor een nieuwe uitdaging en wilde me, naast het bestuderen van mijn instrumenten, breder ontwikkelen.’ 

In de Culture Club vond ze daar ruimte voor. ´Ik kom voor het eerst buiten mijn ´muziekbubbel´ en raak heel erg geïnspireerd door mijn teamgenoten: wat ze doen, wat ze denken, waar ze zich mee bezig houden. Doordat we hier samen zijn versmelten de bubbels met elkaar. Dat maakt dit een plek om te groeien. Ik heb net m’n diploma en ben nog aan het uitzoeken wat ik precies wil doen. Door mijn teamgenoten en hun proces te bestuderen vorm ik tegelijkertijd het mijne.’

Op dit moment staat dat proces in het teken van vraagtekens zetten bij grote mondiale kwesties als identiteit, integratie en veiligheid. Maar inmiddels zet Teresa ook vraagtekens bij haar eigen onderzoek. ‘Ik probeerde te begrijpen hoe het voor iemand die niet Europees is om in de Nederlandse samenleving te integreren en wat het is om ergens bij te horen. Maar hoe meer ik onderzocht, hoe meer ik erachter kwam dat dit een enorm onderwerp is en ik het geen recht kan doen met een paar maanden onderzoek. Dat zou oppervlakkig voelen.’ 

Teresa richt zich daarom nu minder op een eindresultaat maar laat haar onderzoek ontvouwen om te zien waar het haar brengt. ‘En dat heeft mijn blik verbreed. Ik ben me meer bewust geworden van mijn identiteit in relatie tot mijn omgeving en ik richt me nu op de Portugese traditie van het ambacht van textiel maken en de verbinding die dat heeft met muziek eenheid onder vrouwen. Ik merk ook dat ik dingen moet ‘ontleren’ omdat mijn opleiding en de bijbehorende kennis sterk gevormd is door het privilege van geboren zijn in Europa. Ik wil dus vooral de komende tijd mijn visie en positie als kunstenaar bepalen en de Culture Club is daar de perfecte plek voor.’
(door: Sjoerd Pontein)

Delen