I’m Priviliged! Het is een soort once-in-a-lifetime ding dat je nog zoveel ondersteuning krijgt tegen het einde van je studie. Veel injecties zodat je goed opgepompt dat werkveld in stapt. Dat er -wederom- meer in mij wordt gezien dan dat ik zelf zie. Dit is toch weer ineens een deur die open vliegt. Alle energie, die ik niet hoef te besteden aan de deur opentrappen, gaat naar het inrichten van de ruimte waartoe die deur leidt.
Ik merk al een tijdje dat ik constant op zoek ben naar verschillende manieren om mij te uiten. Ja, ik ben er jaren geleden achter gekomen dat ik een theatermaker ben by heart. Maar ik schrijf en schilder ook en ik heb een intense voorliefde voor films waar ik inspiratie uit haal voor mijn werk. Naast m’n afstudeervoorstelling, die wacht om gespeeld te worden, onderzoek ik hoe ik mijn persoonlijke ervaringen en verhalen kan vertalen naar iets kunstzinnigs.
Bij het Art & Society programma wil ik de ruimte geven aan diepe verlangens van schrijven en film. Ruimte geven aan de donkere hoeken in mijn fascinatie, waar ik binnen mijn opleiding niet genoeg licht op heb geschenen. Ik hoop dat het programma mij gaat uitdagen om dieper te graven. Ik vind het nu moeilijk om te zeggen waar ik sta als ik klaar ben. Stiekem hoop ik dat ik aan het einde van het programma bezig ben met een korte film.